Het echte leven in Afrika
Door: Marieke de Jong
Blijf op de hoogte en volg Marieke
21 Juli 2010 | Oeganda, Mukono
We zijn al weer over de helft en hebben inmiddels nog maar 4 weken te gaan..
Ik heb nog steeds een erg afwisselend takenpakket en ben aan het helpen bij de baby´s of peuters in huis, in de klas op school, met individuele kinderen in een apart hokje, spelen met de oudere kinderen als ze uit school komen of aan het helpen in de keuken met fruit snijden, afwassen of eten koken.
Het weekend ben ik met Martin naar Port Bell in Kampala geweest, de haven van Uganda. Hier zijn we gaan varen rondom een eiland. Van te voren moesten we wel alvast wat geld betalen, aangezien er nog benzine gehaald moest worden en de bemanning daar zelf dus geen geld voor had. We zijn ook nog op het eiland geweest, waar zo´n 200 mensen woonden.
Daarna zijn we naar een grote supermarkt gegaan, waar veel bewaking was vanwege de bomaanslagen van vorig weekend. Om binnen te komen moesten alle tassen worden doorzocht en werd er met metaaldetectors gewerkt. Zelfs werd er bij sommige auto’s onder de motorkap gekeken. Verder is het nu wel rustig met de bomaanslagen, al wordt er nog wel gedreigd
Ook ben ik nog met Renske naar Jinja geweest. Deze keer zijn we bij de oorsprong van de Nijl geweest. Er lagen een paar rotsblokken in het water en aan de ene kant daarvan wordt het water het Victoriameer genoemd en aan de andere kant is het dus (het begin van) de Nijl.
Hier hebben ook nog met een boot gevaren.
Gisteren zijn we met allerlei vrijwilligers van hier de village ingegaan om op huisbezoek van de schoolkinderen te gaan. We gingen in groepjes van twee en samen met Renske zijn we naar het huis van Daniël geweest, wat zo’n driekwartier lopen was. Ook ging er nog een schooljuf mee om te vertalen.
Eenmaal aangekomen, kregen we van alles te zien en te horen. Zo wonen ze hier met z´n zessen: Daniël, een broertje, 3 zusjes en z´n moeder. Zijn vader is er niet meer; hij was visser en zijn bootje sloeg om. Omdat hij niet kon zwemmen, is hij verdronken.
Ook een oudere broer is overleden: een vrouw zou hem een stuk ananas hebben gegeven, met daarin vergif. Dat schijnt hier vaker voor te komen, bijvoorbeeld uit jaloezie.
Het was een klein huisje met maar 1 bed, waar de moeder sliep. De kinderen slapen op de (betonnen) grond. We gaven ze een rugzak met eten en wat leuks, waar ze heel blij mee waren. Ook was ze erg dankbaar dat haar kind bij Noah’s Ark naar school mocht. Verder kregen wij nog een zak met eten mee, wat moeilijk was om aan te nemen. Dan heb je al zo weinig en ben je zo arm, en dan deel je het nog ook! Het was een indrukwekkend bezoek en ben erg blij dat we deze kans kregen, zeker omdat je hier op het terrein niet een echt goed beeld krijgt van het ´gewone´ leven in Afrika. Nu kunnen we er dus veel meer een voorstelling van maken.
Liefs, Marieke
-
22 Juli 2010 - 15:05
Rosanne:
woow,marieke,,wat een heftig verhaal weer, je kan het ook echt goed beschrijven.
hahah zie k daar alweer pannekoeken??
je bent alweer over de helft,dat de tijd zo snel is gegaan is een teken dat je het erg naar je zin hebt gehad!
kheb echt zoveel zin om je weer te zien en alle verhalen en foto's te zien, maar voordat dat gaat gebeuren wens k je nog een hele fijne tijd toe! waarvan k met 100%overtuigd ben dat dat gaat lukken.
dikke kus -
22 Juli 2010 - 20:09
Leo En Ria:
Hoi Marieke,
Zo de helft zit er al weer op.Maar als ik zo je verslag lees, wat je leuk weet te beschrijven, dan verveel jij je niet.Je maakt zo heel wat mee, elke dag weer iets anders.Geniet er maar van, want voor je het weet zit het er weer op.Nog bedankt voor je kaart en veel liefs -
23 Juli 2010 - 12:55
Bram En Jos:
Ha schattie!
Thanks nog voor je kaartje erg leuk!
Mens, wat maak jij een hoop mee.
Het zit er al wel weer bijna op voor jullie.
Zal wel even wennen zijn weer terug straks in al dat luxe.
Je foto's en verhalen zijn geweldig meid!
Goed bezig, liefs!
KUS! Wij -
24 Juli 2010 - 12:03
Anja En Leo:
Lieve marieke, bedankt voor je kaart!
Mens wat maak jij een hoop mee daar.
Wat schrijf je toch leuk, leuke foto's!
Je bent een echte juf!
We vinden het leuk om je gauw weer te zien!
2 maanden is toch wel erg lang en je moeder mist je ook.
Liefs tot gauw, kus van ome Leo en tante Anja -
25 Juli 2010 - 16:15
Nico&Jannette Hagen:
Hoi Marieke,
Prachtig om te lezen hoe het werk van vrijwilligers in z'n werk gaat. Zo te lezen is het niet 24 uur beschikbaar zijn, maar gelukkig ook tijd voor de omgeving te bekijken. Ook leuk de details te lezen wat het werk precies inhoud en de ervaring van jouw op het Afrikaanse leven! We krijgen nu nog meer beeld bij.
Wij hebben Piet en Pita (+ hun zoon Rien)leren kennen via onze vroegere plaatsgenoten Lex en Margreet de Borst in Zegveld. Nico heeft indertijd geholpen met advies voor aankoop van tijdelijke auto en 1 uitgeleend e.d.
Heel bijzonder dat jij daar precies terecht gekomen bent en wij nu naast de nieuwsbrief die we nog altijd van hun ontvangen nog meer daaromheen lezen. Veel plezier met je werk nog daar en we denken dat je zeker zeer positief verrijkt terugkomt!En doe Piet en Pita maar de hartelijke groeten van ons, we hebben groot respect voor het werk wat ze daar doen en zien dat God's zegen er op rust.
Groetjes Nico en Jannette -
27 Juli 2010 - 17:55
Alida:
Hee schat,
Top om een kaartje van je te krijgen, erg leuke verrassing, tnx!!
Klinkt weer interessant allemaal, en zo heerlijk op z'n Mariekisch geschreven haha :) Super dat je er foto's bij doet, zodat wij als trouwe lezertjes een goed beeld kunnen vormen.
Hoop dat je het daar nog ff uithoudt zonder ons, geniet ervan for what's left, pas op voor de bommetjes en hoop je snel weer te zien/spreken!
XXX Huggies!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
