Ready set go!
Blijf op de hoogte en volg Marieke
04 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Ha lieve familie, vrienden, kennissen of wat dan ook,
Sinds gisteren is het de dag dat ik in Nieuw-Zeeland zijn mag! Daar zijn we dan... Ver van Nederland vandaan of beter gezegd: aan de andere kant van de wereld! Veilig en wel aangekomen, waar we toch best blij mee waren na al die vliegtuigrampen van de afgelopen tijd. Ook dit reisje ben ik weer van plan om voor de geïnteresseerde een blog bij te houden. Dit scheelt namelijk zo’n 34 mailtjes, 56 FB-berichten, 89 appies en niet te vergeten 2 smsjes. Naast het feit dat dit dus de perfecte oplossing is, vind ik het ook gewoon leuk om wat wijs te kletsen op ‘papier’.
Goed, afgelopen weekend al afscheid genomen van wat vriendinnen, dinsdag afscheid genomen van de leukste klas van Nederland en dinsdagavond nog even een afscheidsborrel gedaan met mijn leuke terreinbewoners (ik doe alsof we een jaar weggaan). Mijn backpack inpakken was een heidens karwei. Men o men wat past er weinig in zo'n ding, daar moeten ze echt nog wat op bedenken.
Toen ik zo’n twee weken geleden de vliegtickets nog eens aan het bekijken was, begonnen de teksten '40u 30min totale vliegtijd' en 'Deze vlucht komt twee dagen na vertrek aan' mij toch wat te duizelen en ik zag mij daar al aankomen met een jetlag van hier tot in Tokyo.
Woensdag om 13.30 uur stapten we in ons Chinese vliegtuig (als dat maar goed gaat). Nog erg veel geluk gehad, aangezien ik bijna thuis had kunnen blijven. De incheck-mevrouw keek namelijk wel erg moeilijk toen ze mijn paspoort bekeek en begon driftig de maanden te tellen dat tie nog geldig was. Daarna verichtte ze wat computer speurwerk en kwam het verlossende antwoord: ik mocht gewoon mee (balen he, pa [e-38] ma). Als de overstap in China 24 uur was geweest in plaats van onze bescheiden 17 uur, had mijn paspoort nog 12 maanden geldig moeten zijn en had ik dus rechtsomkeerts kunnen gaan. Maar hé, wie vertelt mij dat nou?
Eenmaal in het vliegtuig had ik met een slaappil in mijn mik maar één motto: gaan met die banaan!
China, daar open ik mijn ogen weer, zo was mijn gedachte. Het werd iets eerder dan gepland, maar wat maakt het uit?! Het was trouwens wel enorm koud in het vliegtuig, waardoor ik kleding aan had waar menig eskimo jaloers op zou zijn: een hemd, shirt, trui, bodywarmer, dikke sjaal en 3(!) dekentjes. Je zou zeggen dat je het dan wel warm moet hebben, right? Not. Ook werkte de slaappil niet al te goed, maar ja, die is natuurlijk ook niet bestand tegen een enorm bewegelijke Alida naast mij, een Loretta die 3 uur staat te kletsen met haar net gescoorde good looking guy en een stewardess waarvan ik niet eens op de grond mocht slapen.
Een tussenlanding in het land van de bijzondere ogen, vonden we op zich wel grappig. Op de airport kregen we te horen dat we recht hadden op een hotel omdat de overstap zo lang was. Met een busje zijn we naar ons vier sterren hotel gebracht waar we een lekker ontbijtje kregen en een perfecte kamer tot onze beschikking hadden met een fantastische douche. Vanaf dat moment mocht ik die chinezen wel. We hebben vervolgens wat slaap ingehaald en daarna zijn we de stad ingedoken. De Chinese muur bewandelen zat er helaas niet in en we hebben zelfs niet eens een portie bami naar binnen gewerkt, maar uiteraard hebben we wel wat cultuur kunnen snuiven.
Daarna was het tijd om weer terug naar de airport te gaan om onze reis te vervolgen. Ik heb nog een poging gedaan om mij in het vliegtuig in te lezen over Nieuw-Zeeland, aangezien ik daar in Nederland nog niet echt aan toe was gekomen. Mijn kennis over het land hield dan ook op bij het feit dat je hier kiwi’s hebt en je hier kunt bungeejumpen. Het inlezen heb ik al snel ingeruild voor de film Spiderman en Tinker Bell en zo kwamen we een tijd later kanonnen moe, stijf [e-38] belabberd in het mooie New Zealand aan. Maar zeg zelf, beter moe, stijf en belabberd in New Zealand, dan fris en fruitig in Nederland. Of niet dan?
Bij de taxi aangekomen, bleek Loretta toch wel erg veel last van de vermoeidheid te hebben. Zo stelde zij de intelligente vraag aan de taxi driver: 'Do you speak English?' Uhm, nee. We zijn in een Engelstalig land maar de taxi meneer spreekt Duits. Het zou natuurlijk kunnen. De beste man heeft ons naar een hotel gebracht, waar we de schade van de spullen in onze backpacks gingen bekijken. Het viel mee: een soort van ontplofte bus met mousse en gelekte shampoo die ik vergeten was af te plakken.
En dan kan nu ons avontuur toch echt van start gaan! Na het boeken van de tickets, het kopen van wat handige backpack/camper spullen, het aanschaffen van een internationaal rijbewijs, het huren van een kikker groene camper, het opzoeken van bezienswaardigheden en het uitstippelen van een route (voor deze laatste twee dingen gaan de credits naar Alida en Loretta), zijn we er toch echt klaar voor. We houden jullie op de hoogte!
Lots of love,
Marieke
-
04 Oktober 2014 - 07:28
Rieneke:
Enjoy it!!! -
04 Oktober 2014 - 07:52
Rosanne:
Hahaha geweldig dit. De reis begint in ieder geval goed! Erg leuk om te lezen! Veel plezier meiden. Xx -
04 Oktober 2014 - 08:44
Sarah:
Haha geweldig! Leuk om te lezen.. Heel veel plezier daar en doe voorzichtig! XXX saaar -
04 Oktober 2014 - 09:02
Herm@:
Heeeeerlijk te horen dat jullie zijn aangekomen!!
Geniet ervan en maak maar mooie foto's met je geweldige toestel;)
Xx -
04 Oktober 2014 - 09:26
Esther:
Wat geweldig leuk om jullie verhalen te lezen!
Veel plezier daar
Liefs -
04 Oktober 2014 - 09:56
Merk:
Haha als dat maar allemaal goed gaat, veel plezier dames! -
04 Oktober 2014 - 12:29
Pa:
Hihi, wat een geweldig verhaal is dit Marieke. En zo leuk beschreven. Als je de klas nog eens zat wordt kan je gewoon columns gaan schrijven voor de krant. Je bent toch al een begrip aan het worden in de Nederlandse pers, want er staat weer een foto van je in tronie in twee bladen.
Fijn dat jullie behouden zijn aangekomen, daar hebben we de HEERE voor gedankt. Wees voorzichtig met dat bussie wat jullie gaan huren. Tip: rijdt alleen vooruit, vermijdt wegen die smaller zijn als zes meter en verplaats je alleen s ’nachts. Dan is het risico op tegenliggers minimaal. Reden van dit advies? Heb je jezelf wel eens zien inparkeren met dat rode karretje van je? Kan je er niet eentje huren met chauffeur?
Alle gekheid op een stokje: meiden geniet ervan, wees zuinig op elkaar en doe veel indrukken op. Jullie allemaal de hartelijke groeten uit Leersum.
Pa
Ps. er zijn wat postpakketjes voor je aangekomen, doorsturen? -
04 Oktober 2014 - 15:47
Marije :
Haha wat een verhaal weer.. Super leuk! Zie het gewoon helemaal voor me en lach me een ongeluk ;-) fijn dat jullie veilig zijn aangekomen en de we jullie zo kunnen volgen. Heeeeel veel plezier samen! -
04 Oktober 2014 - 17:42
Jeanet:
He marieke,
Leuk om te lezen hoor die eerste belevenissen!
Ga lekker genieten in die groene kikker!
Groetjes -
05 Oktober 2014 - 20:04
Josselijn:
Ha Kriekie...
Geweldig! men... geniet!!! Jullie in je kikker camper wij in dit koude kikker landje genieten mee via je verhalen!
Doe voorzichtig he ;)
Dikke kus!
-
05 Oktober 2014 - 21:56
Broeder:
eey kriekie
wat een mooi verhaal heb je ons weer voor geschoteld, het lijkt alsof je al voor 4 weken dingen hebt mee gemaakt:), maar goed fijn dat je veilig bent aangekomen en niks geks is gebeurd.
kriek rij rustig in je campert want hij is iets groter als je mooie kleine rooie wagentje.
have fun en groetjes aan de rest van je team -
06 Oktober 2014 - 19:24
Gerard De Jong:
Hallo Marieke,
Jij gaat doen, wat menigeen zou willen, maar niet durft of niet kan! Leuk om jou te volgen! Heel veel plezier gewenst!!
Groeten vanuit Portugal,
Gerard -
08 Oktober 2014 - 14:34
Sandra Van Der Spek:
Hoi Marieke,
Wat leuk om te lezen!!!
Goed bewaren deze verhalen, wellicht kun je ze bundelen en er een mooi boek van maken.
Geniet van je reis!
Groetjes Sandra van der Spek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
