Na zonneschijn komt regen (en nog meer regen)

We zijn nog steeds in Queenstown en het is inmiddels dinsdag geworden. Een dag waarop we erg gebonden waren qua tijd, omdat we in de ochtend de camper naar de Jucy-verhuur moesten brengen en deze later weer moesten ophalen. Dit aangezien onze kraan het niet meer nodig vond nog langer werkzaam te zijn. Onze planning werd hierdoor nogal in de soep gebracht en het paardrijden wat we wilden gaan doen, zouden we niet meer gaan redden. We baalde als een stekker van die stomme camper, die elke keer weer wat heeft en wij daardoor steeds de klos zijn. Eerlijk toegevend hadden we hier zelf ook wel wat schuld aan, aangezien we bijvoorbeeld eerder uit bed hadden kunnen stappen, waar we te beroerd voor waren. Toch schuiven we de schuld liever af op de camper. In de resterende tussendooruurtjes zijn we maar even ergens gaan lunchen om vervolgens wat winkeltjes te gaan 'bekijken'. Tenslotte was het alweer een week geleden dat we hadden gewinkeld. Vergis je niet, dat is toch 7 hele dagen en maar liefst 168 uur!

Woensdagochtend hadden we toch zo ontzettend veel zin in een douche! Na een dag of 20 geen shower tot onze beschikking te hebben (zo voelde het), zouden we vandaag koste wat het kost gaan douchen: warm of koud, kort of lang, dikke straal of wat miezerige spetters, spotgoedkoop of knetter duur! Het kon ons allemaal niks meer schelen, als we maar konden ervaren wat een douche ook alweer was. Stel je voor dat je thuis komt en het douchesysteem niet meer begrijpt, dat zou nogal vervelend zijn en dit wilde we graag voorkomen. Maar dikke pech voor ons, want na 4 campings te zijn afgegaan met de zeer beleefde vraag of we tegen vergoeding(!) een shower konden nemen, kregen we 4 keer een gemene 'nee' te horen. Onze eerlijkheid werd niet bepaald beloond. Na zo'n uur zonder succes te hebben rondgereden en de conclusie dat we toch echt iets verkeerd deden, zijn we op weg gegaan naar het gouden idee van de dag: een zwembad! Het zou maar 2 dollar meer kosten om naast het gebruik te maken van een hot shower, ook een duik te nemen in het water en jij mag raden wat we de daaropvolgende 2 uur hebben gedaan. Daar waren we echt wel aan toe!

De rest van de dag was net als gister ook zo'n net-niks dag. We hadden eigenlijk again paardrijden op het programma staan, maar het weer dacht daar anders over en om nu in de regen op zo'n hobbelig dier te zitten, leek ons ook niet alles. Dit was niet de eerste keer dat het weer roet in het eten gooide bij onze leuke ideeën en ook zeker niet de laatste keer. Uiteindelijk zijn we maar een bibliotheek gaan opzoeken voor wat hoog nodig internetgebruik. Mail, Facebook en meer van dat soort zaken kwamen uitgebreid aan bod.

Na de woensdag komt meestal de donder en bliksemdag. Het was weer tijd voor een grote schoonmaak: poetsen en wassen waren de twee toepasselijke werkwoorden van de ochtend. Die dag heb ik mijn heerlijke bed van boven weer moeten inwisselen voor het gedeelde bed van beneden en dat betekent dat er weer gevochten moet gaan worden om de dekens.

Donderdagmiddag stond in het teken van wijn. Altijd goed dus! Niet dat ik nu zo'n wijnkenner ben, maar wel een wijnliefhebber en dat is minstens zo belangrijk. We zouden wat wijngaarden en proeverijen langsgaan en hadden daarvoor onze eigen privé chauffeur. Aangezien Alida toch niet zo'n wijnfan is, wilde zij zich wel opofferen en de naam Bob toeëigenen. Hoe luxe is dat! Het aanbod van wijnboeren in de regio was groot en dus deden we een soort van ezeltje prikje. Bij de eerste wijnbedoeling werd er begonnen met een rondleiding, maar daar kwamen we eigenlijk niet voor. Kom maar op met die witte wijn, rosé [e-38] rode wijn! Na nog 3 wijngaarden te zijn afgegaan, hadden we wel weer genoeg geproefd en kon ik (zeer) tijdelijk geen wijn meer zien. Om de dag in stijl af te sluiten, zijn we daarna de stad ingedoken om daar, heel origineel, een wijntje te drinken. We hadden afgesproken met een Nederlands stel die we al op twee verschillende plekken waren tegengekomen in NZ en na wat Facebookcontact, is er een groepsdate gepland. Dat werd een heel gezellig avondje!

Dan is de vrijdag toch echt weer aan de beurt. Ons werd vriendelijk doch dringend verzocht voor half 10 de luxe camping te verlaten. Daar zaten we niet bepaald op te wachten na een ernstig korte nacht, maar braaf als wij zijn (lees: Alida), volgden we deze instructies uiteraard op. Terwijl Loret en ik nog lekker in bed bleven liggen, is Alida naar de gratis overnachtplaats gereden, waar we de vorige 3 nachten ook al hadden gestaan. Omdat we vonden dat het tijd werd dat we eens flink zouden uitslapen, voor het geval dat we dit net als douchen ook zouden verleren, zijn we hier nog even verder gaan tukken.

Na het uitslaapfeestje werd het toch echt een keer tijd om Queenstown achter ons te laten en zijn we naar Arrowtown gereden: een lieflijk en vredig plaatsje in oude stijl. Hier werden we op getipt door hetzelfde lieve opa'tje die ons waarschuwde voor de Maori. Na de ouderwetse snoepwinkel te hebben leeg gekocht en met zuurstokken en chocolade de winkel te hebben verlaten, zijn we gaan rijden naar Milford Sound.

Ja, want bij Milford Sound moet je zijn geweest! Verlaat Nieuw-Zeeland niet zonder de schoonheid van dit fjordenlandschap te hebben bewonderd. Boekjes en internet staan hier vol mee en dus waren wij uiteraard reuze benieuwd naar dit fenomeen. De weg van Te Anau naar MF was prachtig, maar al snel werd het donker en zagen we er niet zoveel meer van. Dat was op zich geen ramp, morgen stond ons toch nog een boottrip te wachten in dit waanzinnige natuurgebied. De volgende ochtend half 7 werden we wakker gemaakt door onze ellendige wekkers en de nog beroerdere kou. Een kijkje naar buiten zorgde ervoor dat ik me onder de dekens wilde verstoppen om er de rest van de dag (week?) niet meer uit te komen. Het was ontzettend mistig, het waaide en REGENDE! Niet weer hè, die regen verpestte onze uitjes zo wel een beetje te veel van het goede. Na een warme bak havermout en een nog warmere thee, zijn we richting de boot gegaan. Eenmaal begonnen aan de boottrip, zagen we de onderkant van de bergen, maar daar hield het helaas dan ook bij op.

Dat weer van hier is natuurlijk helemaal niks, dat kun je je vast wel indenken. Het begon een paar weken geleden al met een enorm koude en bewolkte Cathedral Cove, waar we echt zon nodig hadden voor mooie plaatjes. Daarna de Franz Joseph gletsjers die we hebben moeten skippen vanwege de regen en mist, evenals het paardrijden en nu weer een verprutste Milford Sound! Het lijkt hier dus af en toe wel herfst, maar dat hadden we niet afgesproken. Het was natuurlijk de bedoeling dat het in Nederland nu al een tijdje zou plenzen en hier het zonnetje zou schijnen, maar zo werkt dat dus niet helemaal. Volgens de laatste berichten from Holland, wordt bij jullie zelfs het ene na het andere warmterecord gevestigd, maar misschien is dat alleen gezegd om mij jaloers te maken?

Aan het begin van het zuidereiland hebben we trouwens wel prachtige dagen gehad! Misschien komt het omdat we aan de andere kant van de wereld zijn en werken de spreekwoorden hier tegengesteld, voor ons geldt momenteel in ieder geval: na zonneschijn komt regen! Veel regen!

Zaterdag zijn we verder gaan rijden met als eindbestemming Kaikoura. Dat is nogal een rot eind en hier zouden we nog wel een paar dagen voor nodig hebben. We zijn inmiddels wel op een wat relaxter tempo overgestapt: rustig opstarten en tussendoor genoeg tijd nemen voor wat stops bij de bezienswaardigeheden.

Zo wilde we graag nog wat lammetjes op de foto, tenslotte is het één grote schapenbedoeling hier. Zo gezegd zo gedaan; wij ergens aan de kant van de weg gestopt en samen met Loret klom ik over het prikkeldraad op zoek naar wat schattige plaatjes. Echter waren deze schapen niet zo mak en aaibaar als de schapen van de kinderboerderij en waren ze alleen maar op de vlucht voor ons. Na het kat en muisspelletje even te hebben volgehouden, wat mislukte foto's verder en het gevoel te worden begluurd door de boerin en haar bende, zijn we maar weer terug gaan lopen naar de camper. Halverwege hadden we het geluk in een grote modderbedoeling weg te zakken (het zou ook poep kunnen zijn, maar we gaan uit van modder), met als gevolg dat onze benen behoorlijk onder de bruine smurrie zaten. Bah!

Nog zo'n ander slecht idee was de volgende stop. Het duimpje op de Campermate-app gaf aan dat dit een plek was waar veel zeehonden, pinguïns en meer van dat soort dierentuindieren te zien zouden zijn. Ze vertelde ons er alleen niet bij dat het een wandeltocht van weet ik veel hoeveel uur was. Gewoonlijk is het normaal dichterbij de plek te komen, naarmate je er naartoe wandelt. In ons geval ging dat niet helemaal op en de app gaf aan, na een uur berg af te zijn gelopen, dat we alleen maar veder verwijderd waren van onze bestemming. Aangezien er ook ineens een lading stormwolken op ons af kwamen en we de beginnende regen voelde (ja, weer regen!), hebben we de tocht, met het gevoel te hebben gefaald, gestaakt en zijn we weer terug gaan lopen. En aangezien we zojuist de berg AF waren gelopen, moesten we nu de berg weer OP. Dat was pittig. De plannen wat te doen bij onweer werden al gesmeed, maar gelukkig bleef dit ons bespaard. Eenmaal bij de camper moest alleen wel het zuurstofapparatuur worden aangesloten.

Nadat we 's avonds bij aankomst op onze slaapplek ook nog eens met de camper muurvast kwamen te zitten, waren we er helemaal klaar mee. Na vol in de modder te zijn gestapt en we 2 intensieve uren voor noppes hadden gelopen, was met dit vastzitten onze feestdag compleet! Na wat mislukte pogingen om met onze vrouwenpower de camper van 4 vastzittende banden te bevrijden, kwam daar onze held: een Duitse jongeman, die ons heeft bevrijd. Als de sodemieter naar bed om nog meer ellende te voorkomen!

Groetjes en liefs vanuit het af en toe toch zonnige Nieuw-Zeeland!
Marieke