Jut en Jul gaan autorijden…
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke
24 Juli 2022 | Mexico, Río Largarto
Een vervolg op het vorige verslag dat stopte bij dinsdagavond, toen wij een huurauto fixte voor onze verdere reis.
Woensdag zijn we de auto gaan ophalen en dappere Eveline ging als eerste rijden, kon ik mooi nog even afkijken. Tot onze schik kwamen we erachter dat het een automaat was. Dat klinkt relaxt, maar vonden wij (in het begin) juist niet. Nu moest je weer nadenken over NIET hoeven schakelen, omdat dit zo in je systeem zit, en dat terwijl het verkeer in deze stad al je aandacht vraagt.
Goed, verstandig als dat wij zijn, gingen we eerst een aantal rondjes over het parkeerterrein rijden, alvorens we aan het echte werk zouden beginnen. Echter, belandden we ineens per ongeluk op de weg (ja echt) en dat was even spannend.
Cancun is namelijk druk en chaotisch en iedereen haalt zowel links als rechts in. De verkeersborden snapten we niet altijd; zo betekent hier een rode rand eromheen dat iets wél mag. Ook de stoplichten zijn wat vager, we stonden bijvoorbeeld op de rotonde ineens stil, omdat we dachten dat het rood was. Toen we al toeterend en foeterend werden ingehaald, kwamen we erachter dat we naar het stoplicht van de andere baan aan het kijken waren. Ik zei nog tegen Eveline: ‘Ik zou graag een bordje met daarop ‘lesauto’ op het dak willen.’
Vervolgens gingen we het parkeerterrein weer op om boodschappen te doen, maar nadat we de winkel hadden bezocht, kwamen we niet heel ver meer. We kregen de auto namelijk niet gestart:(
En dus zijn we teruggelopen naar de autoverhuur of ze ons het systeem van een auto aankrijgen even wilden uitleggen. Een beetje kneuzig was dat wel…
Toen we er eindelijk ready voor waren, zijn we in ruim twee uur naar Chiquila gereden, een havenstadje aan de noordkust van Yucatán.
Eenmaal uit de stad, werd het verkeer overzichtelijk en verliep het soepeltjes. Ook een automaat rijdt uiteindelijk wel erg chill. De steden zullen iets meer uitdaging zijn, maar de rest rijdt dikke prima. Op een gegeven moment zei Eveline vol trots: ‘Ik ben zelfs al aan het inhalen, heb je het in de gaten?’ Oftewel: no worries meer over ons rijden in Mexico.
Wel zijn de drempels nog een dingetje. Wat ben ik ineens blij met onze Nederlandse subtiele, schattige drempeltjes vergeleken met die gemeneriken van hier. Je komt ze te pas en te onpas tegen en je moet erover kruipen als je de onderkant van de auto wilt sparen.
In Chiquila laten we onze vers van de pers gehuurde auto achter op de parkeerplaats om met de ferry naar het idyllische Isla Holbox te varen. Met een golfkarretje worden we naar ons verblijf gereden. Auto’s zijn er namelijk niet op het eiland.
Isla Holbox is een bounty-eiland met prachtige witte stranden, rieten hutjes en palmbomen. De straten zijn er gemaakt van zacht, wit, poederachtig zandstrand. Helemaal het einde dus voor deze dame die al die tijd barefoot kon lopen.
Onze verblijfplaats hadden we via Booking geslecteerd op de charme; we hadden een soort van fancy houten tipi en een sfeervolle binnenplaats.
Tot zover het positieve gedeelte.
Toen we in het pad richting onze ‘camping’ liepen, werden we aangevallen door muggen. Een invasie hongerige muggen.
Op het hele eiland zijn relatief veel muggen, maar hier waren echt belachelijk veel van die monsters. Je was continu bezig met om je heen te slaan en op het moment dat je je arm mugvrij had gemaakt, hadden ze je been te pakken. Ook stonden wij dansend en schoppend onze tanden te poetsen, om die ellendelingen maar op afstand te houden.
Een prestatie is het toch wel dat ik binnen 24 uur ruim 160 muggenbulten had. En dat is geen grap. We hebben ze geteld. Nu liepen we rond als volwassenen met waterpokken en liepen wij de ganse dag te jeuken.
Eigenlijk hadden we onze plaggenhut voor twee dagen geboekt, maar waren we langer gebleven, dan zouden we levend opgevreten zijn. Daarnaast had de tipi een twijfelaar bed en uiteraard geen airco. Lepeltje lepeltje liggen in de hitte, mét onder ons een soort van 10 centimeter schuimmatras wat nóg meer warmte afgaf, was heftig en kostte ons zo’n 3 liter vocht.
Donderdag zijn we daarom op zoek gegaan naar een andere plek om te overnachten, waar we zo’n 2,5 uur over hebben gedaan, want de prijzen waren te hoog of het hostel al vol. Maar álles voor een mugvrije locatie.
Verder hebben we deze dag fietsen gehuurd en hiermee het eiland verkend. Ook door het dorp heen crossen met kleurrijke streetart en vrolijke vibe was erg tof! Enige aandachtspuntje was dat we af en toe tot onze enkels in het water/modder stonden, gezien er mega plassen op de weg lagen. Ook hebben we deze dag uiteraard een heerlijk strandje gepakt.
Vrijdags stonden we om kwart voor 7 startklaar om aan een kayak-avontuur te beginnen. Tijdens deze tour zagen wij diverse soorten vogels, waar menig vogelaar flink jaloers op zou zijn. Wij kwamen echter voor de flamingo’s en bovenal krokodillen die ons waren toegezegd. Schrik niet, we hebben welgeteld núl roze steltlopers gezien. Tijdens de tour kregen we ook te horen dat er al een jaar geen krokodil was gespot. Dat was een behoorlijke tegenvaller, want wij boekten deze toer omdat we ernaar uitkeken samen te dobberen met die groenige reptielen. Gelukkig kwam onze wens tóch nog enigszins uit en zagen we op een gegeven moment die gehoopte krokodil. Op 5 meter afstand van onze kayak lag daar zo’n chillend prachtbeest. Wat een cadeautje!
In de middag zijn we naar Punta Mosquito gelopen, een mooie wandeling van een uur heen en een uur terug. Tijdens eb staat het water zo laag dat je door een dun laagje helderblauw water heenloopt.
Met zo’n 2 liter bloed minder, verlieten wij zaterdagochtend dit eiland door op de boot te stappen, om vervolgens met onze nieuwe vriend, de auto, naar onze volgende bestemming te gaan.
Ook al waren we weg uit Holbox, Holbox was niet weg uit ons. In de plaatsen waar we daarna kwamen, werden we alsnog geconfronteerd met het leed dat ons was aangedaan. Zo vroegen verschillende mensen ons: ‘Ben je soms in Holbox geweest?’ Deze vraag werd dus gesteld na het zien van onze hoeveelheid waterpokken.
Anyway, onderweg naar Las Coloradas, een ruime 3 uur rijden, stopten we bij een cenote, een soort mooie grot die aan de bovenkant open is en waarin je kunt zwemmen in helderblauw water.
Echter, deed zich hier wel een probleempje voor. Daar Eveline zo slim was om de autosleutel in de kofferbak te leggen, was ik zo intelligent om de kofferbak dicht te gooien. Echt teamwork. En laat de kofferbak nu alleen maar opengaan met de sleutel. OH NO! Ook de vastgeschroefde achterbank konden we niet plat leggen, om op die manier bij de sleutel te komen.
Stonden we daar in de middel of nowhere in een jungleachtig gebied met onderwijl een aap boven ons van tak tot tak springend. Niet wetende of we de sleutel zouden terugkrijgen of dat we de autoverhuur moesten gaan bellen, wat een heleboel gedoe zou opleveren. Een langslopende Mexicaan schoot ons te hulp, waarbij we met handen en voeten probeerden duidelijk te maken wat voor knulligs ons was overkomen. Helaas kreeg ook hij het niet voor elkaar en werd vervolgens de werknemer van de cenote erbij gehaald, die met wat gereedschap kwam aanzetten. Heel hoopvol zag het er lange tijd niet uit, maar na veel gedoe en heel wat zweet van onze redder in nood verder, hadden wij zo’n 40 minuten later onze sleutel weer. Oefff…
Na de afkoelsessie in de cenote, zijn we in Rio Lagartos een boottocht voor de volgende dag gaan regelen. Daarna zijn we doorgereden naar ons hostel in Las Coloradas.
Meer dan genoeg schrijf- en leeswerk weer. Speak to you soon!
-
25 Juli 2022 - 18:41
Marja:
Jullie maken nog eens wat mee in een paar dagen tijd! -
25 Juli 2022 - 18:45
Jeanet:
Wat een avonturen! -
25 Juli 2022 - 20:16
Elly:
Haha Mariek… je kan een boek schrijven als je terug bent!!
Let op jullie zelf!! Goede reis verder! X -
25 Juli 2022 - 21:12
Sonja:
Heeey dames,
De volgende keer een citroengeranium meenemen in de tas tegen de muggen. Je schoenen raak je toch kwijt, dus ruimte over.
Zijn de muggen niet slomer dan in NL? Of was er geen beginnen aan om ze te vangen? -
25 Juli 2022 - 22:56
Loretta Nagelhoud- Benit:
Hahahah kriek!! Die sleutel -
26 Juli 2022 - 22:36
Lianne:
Hahahahahah, hilarisch!! Geen boek maar een film van maken, menigeen zou dubbel liggen hihi! -
26 Juli 2022 - 22:36
:
-
27 Juli 2022 - 17:04
Anja Soeters:
Wat een enerverende reis maken jullie ervan Geweldig
Geniet meis. -
03 Augustus 2022 - 21:59
Victoria:
Even iets minder jaloers op de muggenbulten, maar nog steeds jaloers op jullie avonturen. Hopelijk stopt hierna jullie pech. -
03 Augustus 2022 - 22:02
Victoria:
Nah ja zeg, wéér schreef ik een langer verhaal hierboven en wéér verstuurt ie maar een derde ofzo. Grr.. Nah, moedige meiden, geniet nog zoveel als kan he!! Ik zou die reis niet durven maken 'met 2 meiden in hun uppie'. Megadapper!! :-) Enjoy!! Liefs, Victoria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
