Vink op bucketlist

In het vorige verhaal was te lezen dat we vrijdagavond in Tulum aankwamen.

Zaterdag hebben we fietsen gehuurd en hiermee een stuk van de kust verkend, met uiteraard tussendoor een strandstop. Op het strand waren honderden palmbomen te vinden, wat er heel mooi uitzag, maar aan het water lag een strook van 1,5 meter aangespoeld zeewier, wat minder aantrekkelijk was.

Zondag zijn we naar een internationale kerk geweest. Dat wilden we graag eerder en vaker doen, maar daar was geen mogelijkheid toe, omdat er in de meeste plaatsen alleen Spaans sprekende kerken zijn.

Braaf op tijd kwamen wij aan, maar er bleek naast de zes mensen die een taak hadden, nog niemand anders te zijn. Op de vraag waar de rest van de mensen waren, kregen we het antwoord dat er in dit seizoen veel mensen weer terug gaan naar hun eigen land, en daarnaast regende het. Hmm interessant, dat laatste punt. Het was ‘s nachts inderdaad flink tekeer gegaan, maar in de ochtend kon je het nog geen miezer noemen. Uiteindelijk kwamen er nog 5 andere mensen (veel te laat) en de rest van de gemeenteleden zouden meekijken via de livestream. Het was een fijne dienst en we vonden het mooi om zover van huis te zijn en dan samen met broers [e-38] zussen dezelfde God te mogen aanbidden.

In de middag hebben we nog wat door de stad gelopen en zijn we naar onze volgende bestemming, Akumal, gereden.

Maandag lagen wij nog voor het 8 uur was met onze snorkeluitrusting in het water te dobberen, op zoek naar de groene zeeschildpad. Op deze plaats is de zee bezaaid met zeegras, waar de schildpad graag van eet en daardoor dichtbij de kust leeft. Hier zagen we 7 van deze prachtdieren voorbij zwemmen en hun kopje regelmatig bovenwater komen. Heel tof!

Einde middag zijn we naar het toeristische Playa del Carmen gereden, waar we de volgende twee nachten zouden verblijven. Onze hotelkamer was hier een tikkie bijzonder, daar onze douche en die van de buren, met een meter ertussen, aan elkaar grensden, en we door een raam naar elkaar konden loeren. Echt fijn zo’n uitzicht en dat betekende dus met badkleding aan showeren. Het scheelde dat je toch zo klaar was met douchen, aangezien de ‘douche’ letterlijk één straaltje water was. Tevens was het erg gehorig en hebben wij, toen we met ons oogmaskers al op in bed lagen, een hele tijd naar de kotsgeluiden van onze buurman mogen luisteren.

Dinsdag leverde ons weer een mooi (of minder mooi) autoverhaal op. Daar wij die dag aan het strand van deze stad gingen chillen, was het plan om een parkeerkaartje te kopen. Echter was het scherm met de knopjes afgedekt en konden we dus niks intypen (de vorige avond kon dat nog wel). De man van de receptie wilde ons helpen en zou dit voor ons regelen, zodra het betaalapparaat ‘openging’.

We hadden echter maar 30 pesos aan munten, waarmee we drie uur vooruit konden. Tussendoor zouden we dus een keer teruglopen om het aan te vullen. Echter hadden we hier halverwege de dag toch niet zo veel zin in en namen we de gok. Verkeerde gok...

Toen we terugliepen van het strand, stond er politie. Ik rende naar de auto in de hoop ons nog te redden van een prent, maar het leed was al geschied: we hadden een wielklem te pakken.

Een babbeltje met de politieman, met daarbij wat hulp van de vertaalapp, mocht niet baten. Er was geen genade voor Jut [e-38] Jul.

Woensdagochtend zijn we die wielklem gaan fixen. Na het betalen van de 30 euro bekeuring bij een soort supermarkt en het plegen van een belletje, kwam er na een half uur een man op een fietskarretje langs om onze auto te bevrijden van dit lelijke geval.

Onze volgende bestemming was Isla Mujeres, waar we onze laatste dagen zouden verblijven. We maakten een tussenstop in Cancun, de stad waar onze reis begon. We wilden namelijk graag ons bakkie weer inleveren bij het autoverhuurbedrijf, aangezien we hieraan op het volgende eiland niks meer zouden hebben. Officieel hadden we de auto t/m maandag gehuurd en de kans was dus groot dat ze niet akkoord zouden gaan met ons geweldige idee (maar hé, wie niet waagt…). Het was dan ook een flinke meevaller dat het mocht en we het geld van de resterende dagen terugkregen!

Toen we dit akkoord hadden gekregen, zijn we eerst nog boodschappen gaan doen, om vervolgens ons broodje in de auto op te eten. Omdat het regende, heb ik mijn natte slippers buiten de auto laten staan, in de veronderstelling die straks uiteraard weer te pakken (inmiddels zou ik mijzelf beter moeten kennen). Na het broodje zijn we de auto gaan voltanken, om deze vervolgens in te leveren. En raad eens? Toen ik wilde uitstappen, kon ik mijn slippers niet meer vinden. Gek hè, als je die op de parkeerplaats laat staan. Na het inspecteren van de parkeerplaats was er geen slipper meer te bekennen (RIP). Nu heb ik dus mijn gehele schoeiseluitzet in Mexico achtergelaten, daar ik eerder al een sneaker ergens was vergeten. Fantastisch.

Na dit droevige slipperverhaal te hebben verwerkt, zijn we met de taxi en de boot naar Isla Mujeres gegaan.

Op dit eiland zijn we t/m maandagochtend gebleven en naast dat we hier veel strand zagen, hebben we hier ons hoogtepunt van de vakantie beleefd, namelijk zwemmen met walvishaaien!

Deze activiteit staat dus al zeker een aantal jaar op mijn bucketlist, want zeg nou zelf: wie wil nou niet zwemmen met een haai die 12 meter lang kan worden?!

Precies, ik dus ook.

Deze grote vis heeft een plat hoofd, met een enorme bek, waar maar liefst 300 tanden inzitten. Toen ik Eveline van deze achtergrondinformatie voorzag, vond zij dit echter niet zo leuk om te horen en vroeg verbaasd: ‘Dat is toch niet onze haai? Die had toch alleen maar lippen?’

Oké, die tanden klinken wellicht wat scary, net als het woord ‘haai’ en het feit dat het om reuzenvissen gaat, maar geen zorgen: deze categorie haai is namelijk niet geïnteresseerd in mensen. Deze grote vrienden voeden zich met de kleinste deeltjes in de zee: plankton en viseitjes.

Van mei t/m september is hier hét seizoen om met deze leukies te zwemmen, want dan reizen honderden dieren naar Mexico voor de overvloed aan voedsel in het water.

Tot zover de informatie. Tijd voor actie.

Na een uur te hebben gevaren, kwamen we bij de walvishaaien. De boot ging een stukje voor de vis varen en Eveline en ik zaten samen met de instructeur klaar op de rand, met onze snorkelset en flippers aan. Leuk om een vin boven water te zien en dan toegeroepen te krijgen: GO GO GO! Een lichte kriebel was zeker aanwezig toen we het water in gingen, maar eenmaal onder water was dat alweer verdwenen. Daar zagen we dit grote gevaarte op ons afkomen, om er daarna naast te gaan zwemmen. Soms was tie zo dichtbij, dat je h’m zou kunnen aanraken (wat niet mocht). Ik had verwacht dat m’n hartslag minstens een aantal keer zou overslaan, maar het was dus totaal niet eng en alleen maar genieten om met deze knapperds te mogen zwemmen! Check het bijgevoegde filmpje om deze ervaring te zien.

Overigens kostte deze activiteit wel bijna mijn pinpas (net als Eveline die h’m eerder door hetzelfde grapje definitief kwijt was). Vooraf moest er nog geld gepind worden voor het zwemfeestje. Halverwege de winkel kwam iemand ons achterna met een oranje pasje… oepsss, die had ik nog in het apparaat laten zitten. Mijn onhandige acties voor deze maand ook weer gehad.

Morgenochtend, maandag, hopen we terug naar het vasteland te gaan. Hier gaan we onze tijd nog even vullen (uitzitten) door wat rond te hobbelen in Cancun, om in de avond naar de airport te gaan, waar ons vliegtuig om 23.40u zal vertrekken. Na 10 uur vliegen en ergens 7 uur tijd in te halen, hopen we dinsdagavond om 17.00u voet op Duitse bodem te zetten. Vanuit Frankfurt pakken we dan de trein en als alles meezit, komen we dan rond 22.30u weer thuis.

Dat betekent dat ons avontuur er weer op zit! Het cliche-verhaal van dat het zo snel voorbij is gevlogen, is toch echt weer het geval. We hebben onwijs genoten en vonden Mexico een hele toffe bestemming. Het is een prachtig land, met meer dan genoeg te zien en te doen. We zijn verliefd geworden op de bounty-stranden, net als op de Mexicaanse keuken, van nacho’s, burrito’s en quesadilla’s. Ook de bevolking is heel vriendelijk en behulpzaam.

Tot zover weer wat schrijfsels van mij. Bedankt voor jullie meelezen [e-38] meeleven! [e-2665]

X Marieke