Sri Lanka it is

De vraag: ‘Waarom Sri Lanka?’ werd de afgelopen weken regelmatig aan ons gesteld. Het had misschien een wat ongewone aanloop. Eveline en ik zouden voor de derde keer op rij samen op zomervakantie gaan, hartstikke leuk. Maar zo’n drie maanden geleden kwam het teleurstellende nieuws: ik wilde toch niet op vakantie, want dat kost een boel geld en in Nederland kun je je toch ook prima vermaken?!

Een week later…

23.00 uur, bedtijd. Lampen uit, telefoon op vliegtuigstand en slaapmasker op. Zo’n 10 minuten later komt de ietwat random vraag in me op: ‘Wat is eigenlijk de temperatuur in Sri Lanka in de zomer?’ Vraag me niet waar deze ingeving vandaan kwam, dat weet ik zelf namelijk ook niet. Na antwoord te hebben gevonden, begonnen mijn vingers als vanzelf een nieuwe zoekfunctie te typen: ‘Bezienswaardigheden Sri Lanka’.

En toen was ik om.

Direct werd Eveline geappt: “Ik ben van gedachte veranderd, zullen we naar Sri Lanka?” Toen er na 5 minuten nog steeds geen antwoord was (duurt lang), werd het een telefoontje. Leuke Eveline nam op met: “Wat doe je raar?”

Raar, maar waar.

Wellicht impulsief of wispelturig, maar hé, dit is echt een heel goed plan.

Dank voor haar gave van flexibiliteit, want na twee weken verwerkingstijd was ook Eveline om. Logisch uiteraard, want zeg nou zelf: wie wil nu niet naar Sri Lanka?

Zo gezegd, zo gedaan.

Op de plek van bestemming komen is altijd weer een hele wereldreis bij zulke uitspattingen. Afgelopen donderdagavond stapte ik op de trein. Vanaf Schiphol vlogen we in 4 uur naar Athene, om hier midden in de nacht 6 uur op de airport te overbruggen. We trachten te slapen op een rijtje stoelen, maar je begrijpt vast dat dit niet erg comfortabel of succesvol was. Dank voor het begrip. Hierna vlogen we in 4,5 uur naar Abu Dhabi in de Verenigde Arabische Emiraten, gevolgd door een tussenstop van 1,5 uur en een 4,5 uur durende vlucht naar Sri Lanka. Dit Aziatische eiland ligt in de Indische Oceaan, rechts onder India. We landden in Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka. Vanaf hier met de taxi naar Negombo, waar we aardig verlept in ons hotel arriveerden. Het was nu vrijdag 22.00 uur (Sri Lankaanse tijd wel te verstaan, want het is hier 3,5 uur later) en we konden dus gelijk door naar bed. Dat was geen overbodige luxe, na de afgelopen nacht een kleine 2,5 uur bij elkaar geraapte hazenslaapjes op zak te hebben.

Zaterdag hebben we Negombo verkend. Met de tuktuk zijn we langs verschillende highlights geweest, zoals een oud Nederlands fort, Nederlandse kanalen en de Angurukaramulla-Temple. Ook bezochten we de vismarkt. De visserij is de belangrijkste inkomstenbron van deze plaats. Op het strand lagen grote zeilen met daarop veel vissen te drogen en in de kraampjes ernaast werden allerlei soorten vis verkocht, zoals zwaardvis, octopus, garnaal en krab. Heel hygiënisch was het niet; de vis lag hier al uren ongekoeld en er zaten veel vliegen op.

Zondag gingen wij met backpack en al naar de kerk, want we waren op doorreis. Met een naam als ‘The church of Jesus Christ’ denk je goed te zitten, right? Het blijft altijd interessant en bijzonder om te zien hoe een kerkdienst in een ander land en cultuur wordt uitgevoerd. Vijf mannen zaten voorin en om de beurt vertelden ze iets; de mededelingen of een minipreek. Ondanks dat het een internationale kerk was, waren de ‘preken’ in het Singalees. We kregen een oortje waarmee een tolk de vertaling doorgaf, maar ik heb hiervan welgeteld niks meegekregen. Het volume was erg laag, met gekraak en een Singaleese stem erdoorheen. Elke week wordt hier het avondmaal gehouden, met brood en water. Na afloop vroegen we waarom ze voor water kozen. Het antwoord? Men mag geen alcohol en druivensap is te duur.

Na het eerste uur ging de kerkclub altijd het tweede uur uiteen voor extra onderwijs en men splitste zich dan op in mannen, vrouwen, kinderen en tieners. Wij kregen in deze tijd een introductie van het geloof. Wat bleek nu? We waren bij de mormonen beland! En dat geloof is toch wel behoorlijk anders dan wij als christenen belijden. Zo hebben de mormonen naast het Oude en Nieuwe Testament ook een ánder Testament. Op dit boek staat: ‘Another testament of Jesus Christ’. Volgens de mormonen was de Bijbel nog niet compleet. Naast de profeten die in de Bijbel staan, zouden er ook na hen andere profeten zijn geweest, die zelfs vandaag de dag nog actief zijn, voornamelijk in Amerika. Eén van die profeten was Joseph Smith, de oprichter van het mormoonse geloof, die in 1839 het Andere Testament schreef. Een ander groot verschil met het christendom is dat men hier gelooft in redding door het werk van Jezus aan het kruis, maar ook door je te houden aan de wet én door de doop. Daarbij is er de mogelijkheid van plaatsvervangende doop, waarbij iemand gedoopt wordt en daarbij de naam van een overleden persoon gebruikt. Zodoende zou je overleden familie en vrienden kunnen redden.

Zo, jullie je godsdienstles ook weer gehad.

Na de kerkdienst namen we de bus, wat ook een hele beleving was. Onze volgende bestemming Anuradhapura was 4 uur rijden en kostte omgerekend slechts 1,50 euro (NS, lees je mee?). We reisden tussen uitsluitend locals en de bus zat propvol, waarschijnlijk vanwege het weekend. Ik heb driekwart van de tijd moeten staan, en ik snap nu waar de uitdrukking ‘als sardientjes in een blik’ vandaan komt. Toch fijn als spreekwoorden tot leven komen. Het laatste stuk vond ik een zitplek op een verhoging voorin, direct achter de voorruit. Aan gordels doet men hier niet en aangezien ze als gekken rijden, had dit in theorie mijn leven kunnen kosten. De bus rijdt zo’n 80 tot 90 km/u en de chauffeur deed alsof hij in een kartauto reed. Hij zigzagde door het verkeer, onderwijl druk met de toeter in de weer. Comfortabel was deze reis allerminst, maar dat mocht de pret niet drukken. De volgende keer zouden we weer voor de lokale bus kiezen, want het is zowel spotgoedkoop, als ook een hele beleving.

Maandag ging de wekker om 6.00 uur (hallo vakantie) om het historische Anuradhapura te zien. Om de hitte voor te zijn, gingen we voor vroeg. Het is hier namelijk met 32-34 graden takke warm. Buienradar geeft aan dat de gevoelstemperatuur op het heetst van de dag zelfs 39 graden is en mijn eigen radar zegt een graad of 60. Je mag zelf kiezen welke bron je aanhoudt.

Anuradhapura was meer dan duizend jaar geleden de eerste politieke en religieuze hoofdstad van Sri Lanka. Eeuwenlang bouwden ze hier gigantische tempels en stoepa’s (een bouwwerk in de vorm van een halve bol op een verhoging, die relikwieën van boeddhistische heiligen bevat). Sommige van deze tempels en stoepa’s zijn gerenoveerd en anderen vervallen. Verschillende plekken worden vandaag de dag nog steeds gebruikt als heilige plaatsen waar wordt gebeden, geofferd of ceremonies plaatsvinden.

We begonnen de dag bij Ruwanweli Maha Seya, een stoepa van maar liefst 55 meter hoog. Hier zou een deel van de as van Boeddha zijn bijgezet, wat deze plek een geliefde plek maakt voor boeddhisten Er waren dan ook veel mensen die kwamen bidden en offers brachten. De offers bestaan voornamelijk uit bloemen, maar ook wordt er eten en drinken neergelegd.

Bij deze heilige plaatsen gelden een aantal regels. Zo moet je je schoenen uitdoen en behoor je gepaste kleding te dragen: schouders en knieën bedekt. Veel boeddhisten dragen volledig witte kleding. Ook is het ongepast om met je rug naar een stoepa of Boeddhabeeld te staan, dus selfies hiermee maken is geen optie.

Terwijl we daar rondliepen, stelde ik een vraag aan een Sri Lankaanse man. Dat had ik beter niet kunnen doen, want sindsdien zat hij aan ons vastgeplakt. Hij liep met ons mee, wees fotoplekken aan en probeerde ons hier en daar wat uitleg te geven, maar daar begrepen we niks van, aangezien deze ongevraagde gids slechts een handjevol Engelse woorden kende. Vervolgens kondigde hij aan dat hij ons nog een andere mooie plek zou laten zien, wat niet werd gevraagd maar in directieve stijl gebracht. Wij volgden maar braaf en gedwee. Zo werden we van de ene naar de andere plek gebracht, met wat flinke stukken wandelen ertussen. Meerdere keren gaven we aan dat dit écht de laatste attractie voor ons was, maar hieraan werd geen gehoor gegeven en vervolgens belandden we weer bij een ander punt. Tot onze verrassing kregen we ook nog een maaltijd in handen gedrukt: een flinke portie rijst en een gefrituurde snack. Aangezien we nog niet zo lang daarvoor uitgebreid hadden ontbeten, wilden we dit absoluut niet, maar in dit soort landen is weigeren erg onbeleefd — dus aten we het, zo goed en kwaad als het ging, toch maar op.

De ongevraagde gids kon alleen gesloten vragen beantwoorden, de rest was te ingewikkeld. Maar zelfs bij zijn ‘ja’ en ‘nee’ op onze gesloten vragen wisten we niet zeker of dit wel kloppend was of dat hij maar wat zei. Inhoudelijk zijn we er die ochtend dus niet echt wijzer van geworden, maar gelukkig hebben we wél mooie plekken gezien. Zo kwamen we onder andere bij de heilige Bodhi-boom, die zou zijn gegroeid uit een stekje van de Bodhgaya-boom in India, waaronder Boeddha zijn verlichting bereikte. Deze boom wordt al meer dan 2000 jaar onderhouden en beschermd. Ter info: deze kennis kwam dus NIET van onze gids, maar van het internet.

Na maar liefst drie uur(!) hebben we eindelijk een punt achter onze eenzijdige samenwerking gezet. Natuurlijk probeerde hij ons weer mee te trekken naar een volgende bezienswaardigheid, maar wij trapten niet meer in die geintjes. We gaven de beste man een fooi, maar niet geheel verrassend vroeg hij meer. Eenmaal in de tuktuk moesten we constateren dat dit een flinke beginnersfout van ons was. De les die we leerden: de volgende keer zijn we directer en assertiever!

Na dit onverwachte avontuur gingen we naar Vessagiriya, waar we tussen grote rotsen liepen, welke de overblijfselen waren van een grottenklooster. Later in de middag zijn we naar de heilige bergtop Mihintale gereden; de plek waar het boeddhisme zijn oorsprong vond in Sri Lanka en het daardoor één van de belangrijkste bedevaartplaatsen voor gelovigen is. Hier zou er een ontmoeting tussen Boeddha en de toenmalige koning Tissa hebben plaatsgevonden, waarna de koning het boeddhisme in het land introduceerde. Na (naar men zegt) 1840 traptreden bereikten we de top, en hadden we een prachtig uitzicht over de jungle en zicht op een enorme Boeddha en stoepa.

Op dinsdag reisden we verder naar onze volgende bestemming. Na een busrit, een overstap en een tuktuk-rit kwamen we vier uur later aan in Nilaveli, een fijne plek aan de kust.

Tot zover voor nu!