Sri Lanka it is

De vraag: ‘Waarom Sri Lanka?’ werd de afgelopen weken regelmatig aan ons gesteld. Dit had wellicht een ietwat gekke aanloop. Zo zouden Eveline en ik voor de derde keer op rij samen op zomervakantie gaan, helemaal leuk. Echter, kwam er zo’n drie maanden geleden teleurstellend nieuws: ik wilde toch niet op vakantie, want dat kost weer ineens een klap geld en in Nederland kun je je toch ook prima vermaken?!

Een week later…

23.00u bedtijd. Lampen uit, telefoon op vliegtuigstand en slaapmasker op. Zo’n 10 minuten later popt de ietwat random vraag op: ‘wat is eigenlijk de temperatuur in Sri Lanka in de zomer?’ Vraag me niet waar deze ingeving vandaan kwam, dat weet ik zelf namelijk ook niet.

Slaapmasker af, telefoon van vliegtuigstand. Na antwoord te hebben gevonden, begonnen mijn vingers als vanzelf een nieuwe zoekfunctie te typen: ‘Bezienswaardigheden Sri Lanka’.

En toen was ik om.

Direct Eveline geappt: ‘Ik ben van gedachte veranderd, zullen we naar Sri Lanka?’ Toen zij na 5 minuten nog steeds niet had geantwoord (duurt lang), werd het een telefoontje. Leuke Eveline nam op met: ‘Wat doe je raar?’

Raar, maar waar. Wellicht impulsief of wispelturig, maar hé, dit is echt een heel goed plan.

Dank voor haar gave van flexibiliteit, want na twee weken verwerkingstijd was ook Eveline om. Logisch uiteraard, want zeg nou zelf: wie wil nu niet naar Sri Lanka?

Zo gezegd, zo gedaan.

Vorige week donderdagavond stapte ik op de trein. Dat is toch altijd weer een hele wereldreis bij zulke uitspattingen. Vanaf Schiphol vlogen we in 4 uur naar Athene, om hier midden in de nacht 6 uur op de airport te overbruggen. We trachten te slapen op een rijtje stoelen, maar je begrijpt vast dat dit niet erg comfortabel was en ook niet bepaalt succesvol bleek. Dank voor het begrip. Hierna vlogen we in 4,5 uur naar Abu Dhabi in de Verenigde Arabische Emiraten, gevolgd door een 1,5 uur tussenstop. Tot slot nog een 4,5 uur durende vlucht naar Sri Lanka. Dit Aziatische eiland ligt in de Indische Oceaan, rechts onder India. We landden in Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka. Vanaf hier met de taxi naar Negombo, waar we aardig verlept in ons hotel arriveerden. Het was nu vrijdag 22.00u (Sri Lankaanse tijd wel te verstaan, want het is hier 3,5 uur later) en konden dus gelijk door naar bed. Dat was geen overbodige luxe, na de afgelopen nacht een kleine 2,5 uur bij elkaar geraapte hazenslaapjes op zak te hebben.

Zaterdag hebben we Negombo verkend. Met de tuktuk zijn we langs verschillende highlights geweest, zoals een oud Nederlands fort, Nederlandse kanalen en de Angurukaramulla Temple. Ook zijn we bij de vismarkt geweest. De visserij is de belangrijkste inkomstenbron van deze plaats. Op het strand lagen grote zeilen met daarop veel vissen te drogen en in de kraampjes ernaast werd vis verkocht. Er was van alles te krijgen, zoals zwaardvis, octopus, garnaal en krab. Heel hygiënisch was het overigens niet; de vis lag hier al uren ongekoeld en er zaten veel vliegen op.

Zondag gingen wij met backpack en al naar de kerk (want op doorreis). Met een naam als ‘The church of Jesus Christ’ denk je goed te zitten, right? Altijd weer erg interessant en mooi om te zien hoe een kerkdienst er in een andere land en cultuur aan toe gaat. Er zaten 5 mannen voorin die om de beurt iets vertelden. Twee mannen deden mededelingen en de drie anderen hielden om de beurt een soort van korte preek. Ondanks dat het een internationale kerk was, waren de ‘preken’ in het Singalees. We kregen een oortje waarin een tolk de vertaling deelde. Ik heb hier welgeteld niks van meegekregen, aangezien het erg zacht was, met gekraak erbij cadeau en dan ook nog een Singaleze stem er tussendoor. Elke week wordt hier avondmaal gehouden en dat gaat met brood en water. Na afloop vroegen we waarom zij kozen voor water en dat had als reden dat ze geen alcohol mogen en druivensap te duur is.

Na dit eerste uur, ging men daarna altijd het tweede uur in verschillende groepen uiteen voor extra onderwijs: mannen, vrouwen, kinderen en tieners. Wij kregen in deze tijd een introductie van hun geloof. Wat bleek nu? We waren bij de mormonen beland! En dat geloof is toch wel behoorlijk anders dan wij belijden. Zo hebben zij het oude Testament, Nieuwe Testament en een ánder Testament. Op dit boek staat: ‘Another testament of Jesus Christ’. De Bijbel was volgens de mormonen nog niet compleet. Naast de profeten uit de Bijbel, zouden er daarna ook nog continu profeten zijn, ook nu nog, vrijwel altijd in de VS. Eén van die profeten was Joseph Smith. Hij is de stichter van het mormoonse geloof en schreef in 1839 het Andere Testament. Een ander cruciaal verschil met het christendom is dat men hier gelooft in redding en rechtvaardiging door het werk van de Here Jezus aan het kruis én door je daarnaast te houden aan de wet én door de doop. Je kunt daarbij ook plaatsvervangend dopen. De persoon die als plaatsvervanger optreedt, gebruikt dan de naam van een overleden persoon. Op deze manier zou je overleden familie en vrienden redden.

Zo, jullie je godsdienstles ook weer gehad.

Na de kerkdienst hebben we de bus gepakt naar Anuradhupura, wat ook een hele beleving was. Deze volgende bestemming was 4 uur rijden en kostte omgerekend slechts 1,50 euro (NS, lees je mee?). We zaten met alleen maar locals en de bus zat afgeladen vol, waarschijnlijk omdat het weekend was. Driekwart van de tijd heb ik gestaan en ik weet nu wat er met de uitspraak ‘Als sardientjes in een blik’ wordt bedoeld. Toch fijn als spreekwoorden tot leven komen. Het laatste gedeelte zat ik op een verhoging voorin de bus, bijna direct achter het glas. Aan gordels doet men niet en aangezien ze als gekken rijden, had dit in theorie mijn leven kunnen kosten. De bus rijdt zo’n 80-90 km/u en de chauffeur deed alsof hij in een kart auto reed. Er werd van alles ontweken, onderwijl druk met de toeter in de weer. Het was een erg oncomfortabele rit, maar dat mocht de pret niet drukken. De volgende keer zouden we weer voor de locale bus kiezen, want het is zowel spotgoedkoop, als ook een hele beleving.

Maandag ging de wekker om 6.00u (hallo vakantie) om het historische Anuradhapura te zien. Om de hitte voor te zijn, gingen we voor vroeg. Het is hier namelijk takke warm met 32-34 graden. Buienradar geeft aan dat de gevoelstemperatuur op het heetst van de dag 39 graden is en mijn eigen radar zegt een graad of 60. Je mag zelf kiezen welke je aanhoudt.

Anuradhapura was meer dan duizend jaar geleden de eerste politieke en religieuze hoofdstad van Sri Lanka. Eeuwenlang bouwden ze hier gigantische tempels en stoepa’s. Een stoepa is een bouwwerk in de vorm van een halve bol op een verhoging en bevat relikwieën van boeddhistische heiligen. Sommige van deze tempels en stoepa’s zijn gerenoveerd en anderen vervallen. Verschillende plekken worden vandaag de dag nog steeds gebruikt als heilige plaatsen waar regelmatig wordt gebeden, geofferd of ceremonies plaatsvinden.

We begonnen deze dag bij Ruwanweli Maha Seyas. Een stoepa van 55 meter hoog. Bij deze stoepa zou een gedeelte van de as van Boeddha zijn bijgezet, waardoor dit nog steeds een belangrijke plek is voor boeddhisten. Er waren dan ook veel mensen die kwamen bidden en offeren. De offers bestaan voornamelijk uit bloemen, maar ook werd er eten en drinken gebracht.

Bij deze ‘heilige’ plekken gelden een aantal regels. Zo moeten schoenen uit en draag je gepaste kleding, wat betekent dat knieën en schouders bedekt zijn. De boeddhisten zijn bijna allemaal gekleed in het wit. Ook zou je niet met je rug naar een stoepa of buddha mogen staan.

Terwijl we hier zo rondliepen, stelde ik een vraag aan een Sri Lankaanse man. Dat had ik beter niet kunnen doen, want sindsdien zat hij aan ons vastgeplakt. Hij liep mee en vertelde dan waar we een foto konden nemen of probeerde wat uitleg te geven. Daar begrepen we echter niks van, aangezien deze ongevraagde gids slechts een handjevol Engelse woorden kende. Daarna wilde hij wel een andere mooie plek laten zien. Dit werd niet gevraagd, maar in directieve stijl gebracht. Wij volgden maar braaf en gedwee. Zo werden we van de ene naar de andere plek gebracht, met wat flinke wandelingen tussendoor. Verschillende keren gaven we aan dat dit écht de laatste attractie voor ons was. Hier werd echter geen gehoor aan gegeven en vervolgens waren we weer bij een ander punt beland. Ook hadden we ineens een maaltijd in onze handen; een berg rijst en een gefrituurde snack. Dit wilden wij absoluut niet, aangezien we 2 uur daarvoor al rijkelijk hadden ontbeten en hier nog vol van zaten. Maar weigeren in zulke landen is ontzettend onbeleefd, dus aten wij dit grotendeels ook maar weer braaf op. De ongevraagde gids kon alleen gesloten vragen beantwoorden, want de rest was te ingewikkeld. Maar zelfs bij zijn ‘ja’ op onze gesloten vraag wisten we niet zeker of dit daadwerkelijk een ja betekende. Qua kennis zijn we in elk geval deze ochtend dus geen steek verder gekomen, wel hebben we wat mooie plekjes gezien.

Zo zagen we hier onder andere ook de heilige Bodhi boom. Deze zou zijn voortgekomen uit een stekje van de Bodhgaya boom uit India, waaronder Boeddha zijn verlichting zou hebben bereikt. Al meer dan 2000 jaar wordt deze boom onderhouden en beschermd. Dit soort info hebben we dus niet van onze ongevraagde niet-Engels sprekende gids, maar uit de boekjes.

Na 3 uur(!) hebben we eindelijk een punt achter onze eenzijdige samenwerking kunnen zetten. Natuurlijk probeerde de beste man ons weer verder te krijgen, maar wij trapten niet meer in die geintjes. We gaven geld, maar hij vroeg -verrassend- meer. Eenmaal in de tuktuk moesten we constateren dat dit toch wel een beginnersfout van ons was. De les die we leerden: de volgende keer zijn we duidelijker en assertiever!

Hierna zijn we naar Vessagiriya gegaan. Hier zagen we grote rotsen welke de overblijfselen zijn van een grottenklooster. Later in de middag zijn we nog naar de heilige bergtop Mihintale gereden. Dit is de plek waar het boeddhisme zijn oorsprong vond in Sri Lanka en daarom is het één van de belangrijkste bedevaartplaatsen voor gelovigen. Buddha had hier een ontmoeting met de toenmalige koning Tissa, die vervolgens het boeddhisme in Sri Lanka introduceerde. In totaal waren het 1840 traptreden naar de top. Eenmaal boven was hier onder andere een grote buddha en stoepa te zien. Tevens hadden we hier een prachtig uitzicht over de jungle.

Dinsdag hebben we de bus gepakt naar onze volgende bestemming. Met nog een overstap van bus en daarna een ritje met de tuktuk, kwamen we 4 uur later aan in Nilaveli. Hier zitten we nu lekker aan de kust.

Tot zover voor nu!

Liefs, Marieke