Het ware gezicht achter kamperen

We zijn erover uit. Na lang wikken en wegen en voornamelijk zelf ondervinden, ben ik tot de conclusie gekomen dat het leven van een kamperende toerist zwaar is. Je zou bijvoorbeeld zeggen dat we zeeën van tijd hebben, maar daar vergis je je dus goed in. Overdag ben je veel kilometers aan het rijden, dingen aan het ondernemen en boodschappen aan het doen. 's Avonds ga je op zoek naar een kampeerplek of wifi-plek, moet er eten worden gekookt, doe je de afwas en maak je schoon, om vervolgens uitgeput op bed te ploffen. Oja, niet te vergeten dat eerst nog de hele camper moet worden verbouwd om dat bed te bewerkstelligen. Daarbij komt ook nog het tanken, het vullen van de gasfles en het water voor de kraan als deze finito zijn, het weer legen van het gebruikte water, het wassen van je kleding en het aansluiten van stroom bij een elektriciteitspaal (tenslotte moeten de camera's ook zo nu en dan worden opgeladen en niet te vergeten onze elektrische tandenborstels). Verder moet je zorgen voor voldoende drinkwater. Het water uit de camper kun je niet drinken en dus moet je met flessen water zeulen. Als je veel pech hebt, moet je dat water ook nog eerst koken voordat je het pas kunt drinken.

Je bent dus druk. Behoorlijk druk. Het zeer pittige hieraan is, dat ik hierdoor niet eens toekom aan het lezen van een boek (3 weken verder, nog geen bladzijde gelezen), hardlopen (en de voornemens waren nog wel zo goed), het opdoen van een maskertje of het lakken van m'n nagels (onderschat het belang van deze laatste twee niet).

Daarnaast komt er ook nog bij dat je kan fluiten naar het hebben van elke dag een douche. Het is steeds weer een verassing of we ons kunnen showeren. Als we veel geluk hebben, kunnen we genieten van een onbeperkte douche (zolang als je wilt eronder staan). Deze onbeperkte douches zijn alleen vrij zeldzaam en met veel geluk te vinden op een dure camping, die we maar eens in de vijf/zes dagen pakken (omdat we dan elektriciteit moeten bijvullen). Regelmatig hebben we een douche waarbij je 3 of 5 hele minuten mag douchen of een douche waarbij je elke 10 seconden op een knopje moet drukken. Nog vaker hebben we helemaal geen douche, omdat we op een goedkope/gratis camping staan of aan wildkamperen doen. Dat betekent af en toe rondlopen met het gevoel heel vies te zijn en lekker vet haar te hebben (iel). Eergister heb ik uit pure wanhoop m'n haar onder een ellendig buitenkraantje met ijskoud water moeten wassen, omdat dat zooo nodig was. Gister heb ik mij in bikini gestoken en ben ik in het pikkie donker onder een buitendouche gaan staan, ook IJSkoud voor alle duidelijkheid. Grappig zijn deze bevriezende bedoelingen verre van!

Creatief word je er wel van. Zo hebben we -al zeg ik het zelf- best wel een slim plannetje bedacht op het te-lang-geen-douche-hebben-probleem. We gaan namelijk weleens als we op dag 2 of 3 van geen douche zijn, naar een dure camping om ons daar lekker in te soppen. Eenmaal fris en fruitig rijden we zonder pardon weer weg om vervolgens een gratis camping te pakken zonder shower. Dit alles gebeurt uiteraard pas na sluitingstijd van de receptie. Ik moet toegeven dat het niet heel netjes is, maar het is een soort overlevingsstrategie. En in de wereld van overleven is alles toegestaan.

Maar we zijn er nog niet, ik ga nog even door, want van de douche gaan we over naar de toilet. Hoe je die aantreft, is ook altijd maar weer de vraag. Op de dure campings is dit no problemo, maar op de gratis campings is dit gerust een wc met daaronder een pijp van 2 meter die uitkomt in een groot gat. Een heerlijk uitzicht is dat, zoals je wel zult begrijpen en doet mij denken aan de wc's in Afrika en Indonesië (of waren die zelfs nog beter?). Ook regelmatig hebben we helemaal geen beschikking tot een wc en mogen we zelf een mooi plekje in de natuur uitkiezen.

Goed. Ik verwacht met dit alles geen medelijden -want dat zal ik waarschijnlijk toch niet krijgen-, maar het is even om aan te geven dat het leven van een kamperende toerist niet alleen maar rozengeur en maneschijn is.

We beginnen het kampeerleven wel steeds beter te begrijpen. We hebben wat beginnersfoutjes achter de rug, maar ach, alle begin is moeilijk. Zo waren we de eerste week bijvoorbeeld pannenkoeken aan het bakken tot ineens het vuur het voor gezien hield en we tot de conclusie kwamen dat het gas op moest zijn. En de verhuurmevrouw vertelde ons nog wel dat we die 6 weken zouden moeten redden met deze gasfles (waar gaat het mis?) Amper 1 karige pannenkoek verder hadden we dus een klein probleempje: gaan we nu met trek (lees: honger) naar bed of gaan we op zoek naar een nieuwe gasfles? Het werd de laatste optie. De grap was wel dat er nog een half gebakken pannenkoek in de pan zat, er nog een driekwart kop thee stond en een bak vol beslag. Deze 3 dingen hebben we op schoot genomen (elke bocht en drempel was gevaarlijk) en zo kwamen we aan bij een tankstation voor een nieuw portie gas. Knullig moet het er zeker hebben uitgezien, maar we konden in ieder geval ons avondeten voortzetten. De tweede keer dat ons gas op was en we al aan het koken waren, zijn we weer op pad gegaan en hebben we bijna een uur rond gereden, wanhopig op zoek naar een simpel flesje gas. Helaas zonder resultaat. Vervolgens moesten we de nog niet gare boontjes inruilen voor iets niet-kookbaars.

Een ander foutje of probleem dat we regelmatig hebben, is watertekort. Het water uit de camper en/of ons drinkwater is dan op. Met de eerste variant valt wel te leven; we laten de afwas gewoon een tijdje staan en wassen onze handen met handgel. Het wordt wel wat vervelender als ons drinkwater op is. Zo hebben we weleens dorst van hier tot in sint-juttemis omdat alle flessen, kannen en kruiken op zijn. Met de eerste verschijnselen van uitdroging, hebben we vaak dezelfde dag nog wel weer iets te drinken, maar heel gezond is het natuurlijk niet.

Dan nog even een tip voor het geval je ooit ook nog eens een huis op wielen wilt gaan huren: zorg voor een giga grote camper! Dat verdraaide ding van ons stelt namelijk weinig voor. Je weet van gekkigheid niet waar je alle meuk moet laten; het is dus altijd een enorme rommel en je bent ook altijd wel iets kwijt (of is dat niet iets nieuws?). De meeste spullen liggen in de backpack die we steeds verkassen van de rijstoelen naar het campergedeelte en weer terug. De keuken is zo klein dat koken een enorme uitdaging is. Als het bed 's avonds is uitgeklapt, hebben we om precies te zijn nog een kleine meter over, waar we het liefst met z'n drieën gaan staan om ons bedproof te maken. Heel krap en een heel gepuzzel elke keer weer.

Inmiddels ben ik vorige week van slaapplek gewisseld en voor 2 weken naar boven verkast. Een heel bed voor mezelf en heel wat extra ruimte om rommel neer te leggen, wat is dat fijn! De minder leuke kant is dat je niet rechtop in bed kan zitten, aangezien er zo'n kleine halve meter ruimte tussen het bed en het plafond zit. De eeste avond dat ik in boven lag, werd ik er zelfs een beetje claustrofobisch van. Verder is het elke dag weer een hele kunst om boven te komen (via keukenblad en stoelen) en daar weer te draaien in een zeer lage ruimte met daarin ook nog eens heul veul spullen. Naar de wc moeten 's nachts geeft helemaal problemen en daarom drink ik 's avonds maar niks meer. Een laatst bijkomend probleem, is dat ik me bijna niet durf te veroeren: alleen al als ik m'n arm verplaats, schudt ons hele huis alsof er een heel ME-team buiten tegen de camper staat te duwen.

Tot slot nog wat over de kampeerplekken. De eerste week ging het zoeken van een plek om te staan voor de nacht nog wat moeizaam. We waren veel tijd kwijt met het vinden van een camping en daarbij kwam dat we alleen maar uitkwamen op dure plekken. Dit kon niet de hele vakantie zo doorgaan, beseften wij ons maar al te goed. Wildkamperen werd een nieuwe optie. Gratis en voor niets in het prachtige New Zealand staan. Soms in the middle of nowhere, soms midden in de stad. Wie wilt dat nou niet? Dat er een bon van 200 dollar per persoon boven ons hoofd hing, dachten we maar niet teveel over na. Inmiddels is Alida achter een fantastische app gekomen die plekken aangeeft waarop je officieel gratis mag kamperen. Toch aardig van die Nieuw-Zeelanders. Als het in de buurt is, pakken we dus zo'n gratis plaats en anders kiezen we voor een dure camping of zoeken we zelf een mooi plekje uit.

Bij deze ga ik het kampeerlevenverhaal afsluiten. Ik hoop dat je na het lezen van dit verhaal beseft: 'Bezint eer ge begint' en 'Een gewaarschuwd mens telt voor twee'!

Liefs van een (toch wel) genietende kamperende toerist!